Filmy koncert

Dwaj bracia, muzycy z kręgu rhythm and bluesa - usiłują zdobyć 5000 dolarów dla sierocińca, który ich wychował. Przy okazji zadzierają z policją. Nie obejdzie sie oczywiście bez skasowania kilkudziesięciu policyjnych samochodów. W trakcie poszukiwania pieniędzy - przerywanego pościgami, występami na estradzie, wybuchami bomb zegarowych - dokonują zniszczeń za około 50 milionów dolarów. Wszystko jednak kończy się dobrze i bracia nie stracą swych ciemnych okularów, nieodłącznych nawet w kąpieli.

Czy można wyobrazić sobie coś gorszego niż przysłuchiwanie się porwaniu własnej córki za pośrednictwem telefonu komórkowego? Ten koszmar przeżywa Bryan (Liam Neeson), były agent służb specjalnych, któremu pozostało zaledwie kilka godzin, aby wyrwać Kim z rąk bezwzględnego gangu handlującego kobietami. Pierwsze wyzwanie: Bryan znajduje się w Los Angeles, a jego córkę porwano w Paryżu...

Judy Garland, cudowne dziecko sceny i wielkiego ekranu, dziewczyna, która podbiła serca światowej publiczności dzięki niewinnej urodzie, niezwykłemu głosowi i szczególnej charyzmie. Wraz z wielkim sukcesem przyszła samotność, nieszczęśliwe miłości, cztery burzliwe małżeństwa, a z czasem coraz mniejsze zainteresowanie publiczności, gorsze kontrakty, chałtury. W tym właśnie momencie życia poznajemy Judy Garland w filmie Ruperta Goolda. Zmęczona życiem artystka, której największym pragnieniem jest zapewnienie spokojnego bytu swoim ukochanym dzieciom. Żyjąca marzeniami kobieta, która pogodziła się prawie z faktem, że najlepsze już za nią. I wtedy pojawia się niezwykła propozycja. Okazuje się, że w Londynie, Judy Garland wciąż jest wielką gwiazdą, a publiczność pragnie oglądać ją na najlepszych scenach. Czy Judy jest wciąż gotowa na kolejny skok w nieznane? Czy aby zapewnić szczęście dzieciom, zdecyduje się zostawić je na długie miesiące? Czy tajemniczy młody mężczyzna, może być tym na którego czekała całe życie?

Satyryczna opowieść o losach dwóch rodzin, które borykają się z problemami dorastających dzieci. Anula i Paweł są typowymi przedstawicielami młodzieży lat 60. Marzą o wolności i dorosłości. Łatwo ulegają modom, zwłaszcza tym zachodnim. Ich opiekunowie, choć mają dobre intencje, nie radzą sobie z wyzwaniami stawianymi im przez dzieci i normy obyczajowe PRL. To staje się powodem wielu komicznych pomyłek. Scenariusz serialu powstał na podstawie książki, zawierającej felietony publikowane przez Mirę Zientarową na łamach „Przekroju” w latach 50. i 60. ubiegłego stulecia. Autorka z niezwykłym poczuciem humoru i ironią, opisywała stosunki rodzinne oraz obyczajowość polskiego społeczeństwa.

Ron Kovic (Tom Cruise) urodził się czwartego lipca 1946 roku, w dniu Święta Niepodległości Stanów Zjednoczonych. Wychowywany w duchu patriotyzmu, zaciąga się do armii, by walczyć w Wietnamie. Wraca z wojny sparaliżowany i okaleczony psychicznie. Przyjaciele pomagają mu ułożyć dalsze życie. Przykuty do wózka inwalidzkiego mężczyzna poddaje się rehabilitacji. Rozpoczyna jednocześnie działalność pokojową.

Film koncentruje się na Leo Borlocku (Graham Verchere), który jest przeciętnym uczniem w liceum Mica. Dostaje przyzwoite oceny i jest członkiem orkiestry marszowej szkoły. Wszystko to zmienia się, gdy poznaje Stargirl Caraway (Grace VanderWaal), pewną siebie i kolorową studentkę z zamiłowaniem do ukulele, która wyróżnia się w tłumie. Jest miła, odnajduje magię w przyziemności i dotyka życia innych najprostszymi gestami. Jej ekscentryczność i zaraźliwa osobowość oczarowują Leo, ich relację szybko przechodzą od ignorowania i wyśmiewania do akceptacji i pochwał, by znowu wzbudzić w Leo mnóstwo emocji.

Song to Song to współczesny romans rozgrywający się w fascynującym świecie muzycznej bohemy. BV (Gosling) i Faye (Mara) są szaleńczo zakochanymi w sobie marzycielami. Oprócz miłości, łączy ich pragnienie zaistnienia w show biznesie. Choć drzwi do kariery może otworzyć im muzyczny magnat Cook (Fassbender), intencje cynicznego biznesmena nie są do końca jasne. Sprawy skomplikują się, gdy do miłosnego trójkąta dołączy jego nowa muza (Portman).

Pola (Martyna Byczkowska) jest u szczytu popularności – w wieku zaledwie 22 lat wypełnia sale na swoich koncertach i odnosi ogromne sukcesy w branży muzycznej. Pewnego dnia, po jednym ze swoich występów, dziewczyna pod wpływem alkoholu doprowadza do wypadku samochodowego. Aby wyciszyć sprawę, ojciec (Ireneusz Czop), a zarazem menadżer gwiazdy umieszcza ją w ośrodku terapii i leczenia uzależnień, gdzie piosenkarka zostaje zmuszona do pracy społecznej. Wkrótce poznaje tam Borysa (Paweł Domagała) – charyzmatycznego instruktora, słynącego z niekonwencjonalnych metod pracy. On również był kiedyś popularnym muzykiem, ale wpadł w pułapki wczesnej sławy. Mimo początkowej nieufności, para zbliża się do siebie dzięki wspólnej muzycznej pasji. Niestety na drodze rodzącego się uczucia stają skrywane tajemnice z przeszłości Borysa i wisząca na włosku kariera Poli. Czy dla dwójki osób, które tak wiele dzieli, jest szansa na szczęście i prawdziwą miłość?

Lato 1981. Leningrad żyje rockiem ze szmuglowanych z Zachodu płyt Davida Bowiego, Blondie, Lou Reeda, T-Rex czy Sex Pistols. Mike jest gwiazdą undergroundowej sceny muzycznej i królem klubu rockowego, gdzie młodzież ma przykazane słuchać koncertów na siedząco i w ciszy. Poszaleć można jedynie za zamkniętymi drzwiami mieszkania, podczas prywatnych występów. Wiktor dopiero zaczyna, ma za to talent, przyciągającą wzrok urodę i pisze świetne teksty. Tych dwóch połączy nie tylko miłość do muzyki, ale i do Nataszy, mądrej i pięknej żony Mike’a. Losy tego trójkąta stanowią centrum „Lata”: czarno-białego (z nagłymi wybuchami kolorów) filmu o miłosnym i artystycznym rozkwicie. Film Kiryła Serebrennikowa zainspirowały autentyczne historie liderów leningradzkich grup: Mike’a Naumenko (Zoopark) i Wiktora Coja (Kino).

Jest to opowieść oparta na wątkach biograficznych gwiazdy polskiego kina – Kaliny Jędrusik. Aktorka, która po dziś dzień budzi skrajne emocje (jedni ją uwielbiają za swą wyrazistość i zmysłowość na ekranie, innych taki styl może drażnić), za życia również potrafiła polaryzować ludzi w swoim najbliższym otoczeniu choćby z powodu swego luźnego stosunku do obyczajowości, co nie raz sprowadzało na nią kłopoty nawet ze strony wpływowych ludzi polityki. Stało się tak w roku 1963, kiedy Kalina otrzymała zakaz występów w telewizji.